ζητουλιάρης

ο (συν. πληθ. ζητουλιαραίοι)

ο ζητιάνος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ζήτουλας + κατάλ. -ιάρης, (πρβλ. γκριν-ιάρης, παραπον-ιάρης)].